۱- «سودای از اول بزرگ بودن»، برای شخصیت‌هایی که یا در نهضت بودند و یا پس از انقلاب مسئولیتی داشتند، موضوعی است که حقیقت‌نگاری در تاریخ انقلاب را دشوار می‌کند. برخی از این شخصیت‌ها که بنا به قاعده دموکراسی و یا عزل از سوی ولی فقیه از صحنه مدیریت‌های کلان کنار رفته‌اند با انتشار خاطرات شخصی می‌کوشند تا اثبات کنند که از اول هم بزرگ، نفر اول و یا دوم و یا حداقل در صف اول بوده‌اند. این شخصیت‌ها با استفاده از مزیت «خاطرات شخصی‌شان» به این معنا که نامشان و خاطرات منسوب به آنها جاذبه دارد، داستان انقلاب اسلامی را از آخر به اول نوشته‌اند. آنها همه خوبی‌ها و کامیابی‌ها را حاصل حضور خود و همه پلشتی‌ها و ناکامی‌ها را حاصل عدم توجه دیگران به سخنان آنها توصیف کرده‌اند. حتی در مواردی با تعریض به رهبر کبیر انقلاب، ناکامی‌ها را حاصل عدم توجه به نظرات آنها می‌دانند و از اعتراض‌های احتمالاً نداشته‌شان در همان زمان سخن می‌گویند.
